Beijing
14 April 2014 | China, Peking
Maandag 14 april 23.00 uur
Vandaag stond in het teken van vervoer in Beijing. Eerst een heerlijke fietstocht door de oude wijken van de stad, de hutongs. Smalle straatjes, met veelal gerestaureerde huisjes en onderweg een lentegroen park met ping-pongende bejaarden en scheetjes van kinderen. Alles gaat hier op het dooie gemak, dus lekker relaxed gefietst.
Daarna lunch bij een ondernemende chinees, die zijn badkamer overdag in een klein eetzaaltje omtovert met een kamerscherm voor de douche, een tafel met piepkleine krukjes en voilà: aan tafel!!
Er verschenen fantastische schotels, waarvan wij het bestaan niet kenden, maar die overheerlijk waren.
Daarna per taxi naar het Lama-tempelcomplex, waarbij de ingang al pakken wierook uitgedeeld weren die je dan in enorme bakken op kon stoken. Een smog-verhogend ritueel. De tempels zelf waren indrukwekkend, prachtig versierd en enorme Boedha beelden, waarvoor de gelovigen uitbundig knielden en bogen.
Per metro terug naar het centrum. Dat was even puzzelen, maar als je het door hebt valt het reuze mee.
Van het centrum naar het hotel wilden we een taxi pakken toen er plotseling een gemotoriseerd, blikken koektrommeltje stopte, met zitplaats voor èèn persoon. De chauffeur maakte echter duidelijk dat er ook wel drie in konden. Met enig gewurm lukte dat ook. Het brommertje bewoog zich soepel door het verkeer: de chauffeur reed schaterend door alle rode stoplichten, nam kruispunten diagonaal, reed tegen het verkeer in en bereikte in een mum van tijd het hotel.
De groep ging naar een voorstelling van chinese acrobatiek, maar dat hebben wij na het brommer-avontuur aan ons voorbij laten gaan. Opnieuw gegeten in het restaurantje van gisteravond waar we met luid gejuich weer binnengehaald werden. Ik vind de chinezen wel een vrolijke volkje. We proberen woorden als nihao (goedendag) op iedereen uit en daar word je zelf ook hartelijk mee begroet. (kleine anekdote: we stonden in de lift met een chinese heer en Jan zei ni-hau, waarop de heer nihau teruggroette en daarna glimlachende zei: ‘I am Japanese’. Oeps!
Terug op de hotelkamer bleek dat de chinese overheid het bloggen heeft geblokkeerd, dus daar moeten we nog iets op vinden.
Vandaag stond in het teken van vervoer in Beijing. Eerst een heerlijke fietstocht door de oude wijken van de stad, de hutongs. Smalle straatjes, met veelal gerestaureerde huisjes en onderweg een lentegroen park met ping-pongende bejaarden en scheetjes van kinderen. Alles gaat hier op het dooie gemak, dus lekker relaxed gefietst.
Daarna lunch bij een ondernemende chinees, die zijn badkamer overdag in een klein eetzaaltje omtovert met een kamerscherm voor de douche, een tafel met piepkleine krukjes en voilà: aan tafel!!
Er verschenen fantastische schotels, waarvan wij het bestaan niet kenden, maar die overheerlijk waren.
Daarna per taxi naar het Lama-tempelcomplex, waarbij de ingang al pakken wierook uitgedeeld weren die je dan in enorme bakken op kon stoken. Een smog-verhogend ritueel. De tempels zelf waren indrukwekkend, prachtig versierd en enorme Boedha beelden, waarvoor de gelovigen uitbundig knielden en bogen.
Per metro terug naar het centrum. Dat was even puzzelen, maar als je het door hebt valt het reuze mee.
Van het centrum naar het hotel wilden we een taxi pakken toen er plotseling een gemotoriseerd, blikken koektrommeltje stopte, met zitplaats voor èèn persoon. De chauffeur maakte echter duidelijk dat er ook wel drie in konden. Met enig gewurm lukte dat ook. Het brommertje bewoog zich soepel door het verkeer: de chauffeur reed schaterend door alle rode stoplichten, nam kruispunten diagonaal, reed tegen het verkeer in en bereikte in een mum van tijd het hotel.
De groep ging naar een voorstelling van chinese acrobatiek, maar dat hebben wij na het brommer-avontuur aan ons voorbij laten gaan. Opnieuw gegeten in het restaurantje van gisteravond waar we met luid gejuich weer binnengehaald werden. Ik vind de chinezen wel een vrolijke volkje. We proberen woorden als nihao (goedendag) op iedereen uit en daar word je zelf ook hartelijk mee begroet. (kleine anekdote: we stonden in de lift met een chinese heer en Jan zei ni-hau, waarop de heer nihau teruggroette en daarna glimlachende zei: ‘I am Japanese’. Oeps!
Terug op de hotelkamer bleek dat de chinese overheid het bloggen heeft geblokkeerd, dus daar moeten we nog iets op vinden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
